Όταν λείπουν αρκετά δόντια ή όλα τα δόντια  σε κάποιον ασθενή, τότε αυτά μπορούν να αντικατασταθούν με μερικές ή ολικές οδοντοστοιχίες. Οι κατασκευές αυτές είναι κινητές, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει μετά το φαγητό να βγαίνουν για να καθαρίσουν.

Οι ολικές οδοντοστοιχίες, που χρησιμοποιούνται όταν λείπουν όλα τα δόντια, είναι κατασκευές από ακρυλική ρητίνη που στηρίζονται μόνο από τα  ούλα και το οστό του ασθενή και όχι από τα δόντια του. Συνήθως η άνω ολική οδοντοστοιχία έχει καλή στήριξη και σταθερότητα, ενώ η κάτω ολική οδοντοστοιχία έχει αρκετά προβλήματα σταθερότητας, γιατί το οστό και τα ούλα έχουν  πολύ μικρότερο όγκο, αλλά και η γλώσσα συνεχώς κινείται και μετακινεί την οδοντοστοιχία.

ΟΛΙΚΕΣ ΟΔΟΝΤΟΣΤΟΙΧΙΕΣ ΑΝΩ ΚΑΙ ΚΑΤΩ ΓΝΑΘΟΥ

 Η ολική οδοντοστοιχία έχει πολύ καλύτερη στήριξη, σταθερότητα και αξιοπιστία όταν στηρίζεται σε εμφυτεύματα. Μια ολική οδοντοστοιχία άνω γνάθου μπορεί να στηριχθεί σε 4 τουλάχιστον εμφυτεύματα, ενώ μια ολική οδοντοστοιχία κάτω γνάθου σε 2 εμφυτεύματα.

Οδοντοστοιχία κάτω γνάθου στηριζόμενη σε 2 εμφυτεύματα

Οι μερικές οδοντοστοιχίες τώρα είναι κατασκευές από ακρυλική ρητίνη και κράματα μετάλλων ή από ακεταλική ρητίνη. Οι μερικές οδοντοστοιχίες στηρίζονται  δια μέσου των αγκίστρων τους κυρίως από τα υπάρχοντα  δόντια και λιγότερο από τα ούλα και το οστό. Πολλές φορές για να μη φαίνονται τα μεταλλικά άγκιστρα της οδοντοστοιχίας, τοποθετούνται στεφάνες στα δόντια στηρίγματα, οι οποίες έχουν ειδικές υποδοχές που κρύβουν τους συνδέσμους που σταθεροποιούν την οδοντοστοιχία, ώστε αυτοί να μην είναι ορατοί.

   Μερική οδοντοστοιχία με μεταλλικό σκελετό                                                  

  Ακεταλική μερική οδοντοστοιχία